Kennitöluflakk vinstrimanna

Fyrir forsetakosningar 1996 var almennt rætt um að forseti ætti ekki að vera pólitískur. Það var helst úr röðum sjálfstæðismanna sem andstæðar skoðanir heyrðust og vísað þá til bandarísks fyrirkomulags.

Það kom því mörgum á óvart að þingmaður gæfi kost á sér. Það var enginn venjulegur þingmaður heldur maður sem hafði kjaftinn fyrir neðan nefið og hikaði ekki að nota stór og illskeytt orð máli sínu til framdráttar.

Úrslit kosninganna voru ótvíræð Ólafur með 41,4%, Pétur Kr 29,5% og Guðrún Agnarsdóttir 26,4%.

Ég fullyrði að það voru ekki margir sjálfstæðismenn sem kusu Ólaf, heldur hafi þau atkvæði skipst á Pétur og Guðrúnu.

Ef fyrirkomulagið væri eins og víða annarsstaðar að forseti yrði kjörinn með meirihluta atkvæða og kosið þá tvo sem flest atkvæði hlutu, tel ég að Pétur hefði fengið stærsta hluta atkvæða Guðrúnar (Hannibals hlutinn sæti annað hvort heima eða skilaði auðu), og yrðu þá úrslitin önnur.

Ég lýsi því ábyrgð á kjöri Ólafs til þeirra afla sem í dag skipa ríkisstjórnina, þó svo að í raun hafi hvorugur flokkurinn verið til undir þeim nöfnum sem þau bera í dag. 

Forsetinn friðarspillir

Athugasemdir

[Sigurður Haraldsson, 19.10.2011 kl. 08:30]

Góður og samála þér.